Η Αναστασία Πλακιά μιλά μέσα από την καρδιά της, δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, τιμώντας τη μνήμη των δύο αδελφών της, Θώμης και Χρύσας, που χάθηκαν άδικα μαζί με την ξαδέρφη τους στο πολύνεκρο δυστύχημα της 28ης Φεβρουαρίου 2023.Η Θώμη και η Χρύσα Πλακιά ταξίδευαν με τρένο εκείνο το βράδυ, μαζί με την ξαδέρφη τους, όταν σημειώθηκε η τραγωδία στα Τέμπη. Και οι τρεις νέες γυναίκες βρέθηκαν…
Η Αναστασία Πλακιά μιλά μέσα από την καρδιά της, δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, τιμώντας τη μνήμη των δύο αδελφών της, Θώμης και Χρύσας, που χάθηκαν άδικα μαζί με την ξαδέρφη τους στο πολύνεκρο δυστύχημα της 28ης Φεβρουαρίου 2023.
Μια απώλεια που δεν ξεχνιέται
Η Θώμη και η Χρύσα Πλακιά ταξίδευαν με τρένο εκείνο το βράδυ, μαζί με την ξαδέρφη τους, όταν σημειώθηκε η τραγωδία στα Τέμπη. Και οι τρεις νέες γυναίκες βρέθηκαν ανάμεσα στα 57 θύματα του δυστυχήματος, αφήνοντας πίσω τους οικογένεια, φίλους και έναν ολόκληρο λαό να πενθεί.
Η ιστορία τους έγινε σύμβολο της οδύνης που προκάλεσε το δυστύχημα, με πολλούς να συνεχίζουν να αναζητούν απαντήσεις και δικαίωση μέχρι και σήμερα.
Συγκλονίζει η δημόσια ανάρτηση της Αναστασίας
Στην επέτειο των δύο ετών από εκείνο το μοιραίο βράδυ, η Αναστασία Πλακιά, αδερφή των δύο κοριτσιών, έκανε μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook. Μέσα από τα λόγια της, εκφράζει την απουσία, τη θλίψη και την αγανάκτηση που συνεχίζει να την κυριεύει.
«Το τελευταίο και παντοτινό μας καλοκαίρι
Απίστευτη αίσθηση ελευθερίας που τη νιώθεις πιο έντονα από ποτέ. Αντί να εκνευριστείς με την κίνηση στον δρόμο, όπως σου συνέβαινε άλλες φορές, βρίσκεις ευκαιρία να χορέψεις στο αυτοκίνητο στο άκουσμα ενός αγαπημένου σου τραγουδιού… Κι όλα αυτά γιατί έχεις την “τύχη” να σου λείπει κάποιος άνθρωπος!
730 μέρες χωρίς εσάς
730 μέρες λύπης, πόνου, και οργής
730 μέρες που μου λείπετε».
Συγκεντρώσεις μνήμης σε όλη την Ελλάδα
Καθώς συμπληρώνονται δύο χρόνια από την τραγωδία, σε πολλές περιοχές της χώρας πραγματοποιούνται πορείες και εκδηλώσεις μνήμης. Οι συγγενείς των θυμάτων, οι φίλοι τους, αλλά και πλήθος πολιτών, συνεχίζουν να απαιτούν απαντήσεις, να στηρίζουν τις οικογένειες και να διατηρούν ζωντανή τη μνήμη όσων χάθηκαν.
Η περίπτωση της Αναστασίας και της οικογένειάς της υπενθυμίζει ότι πίσω από κάθε όνομα στη λίστα των 57 υπάρχουν πρόσωπα, ιστορίες, σχέσεις και όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα.
Μια φωνή που δεν σιωπά
Η ανάρτηση της Αναστασίας είναι κάτι περισσότερο από μια εξομολόγηση: είναι μια κραυγή που ζητά να μην ξεχαστούν όσα έγιναν. Είναι μια φωνή που δίνει σχήμα και λέξεις στην απώλεια, αλλά και στην ανάγκη για δικαιοσύνη, μνήμη και σεβασμό.
Η παρουσία της στα κοινωνικά δίκτυα, και γενικότερα η δημόσια στάση της, αγγίζει βαθιά όσους συνεχίζουν να θυμούνται και να πονούν.
Όπως γράφει και η ίδια, πρόκειται για «το τελευταίο και παντοτινό μας καλοκαίρι» — μια φράση που αποτυπώνει το πένθος, αλλά και τη δύναμη της αγάπης που δεν ξεχνιέται.