Η Ικαρία είναι ένα μοναδικό νησί, όπως πολλά από τα ελληνικά νησιά. Μαζί με τον άντρα μου το είχαμε επισκεφτεί αρκετές φορές, και τα τελευταία χρόνια είχε γίνει ο αγαπημένος μας καλοκαιρινός προορισμός. Κάποιον Νοέμβρη πριν από πέντε χρόνια, αποφάσισε να πάει μόνος του στο νησί για να βοηθήσει στα οικονομικά μας μαζεύοντας ελιές. Μου είπε να κάνω λίγη υπομονή και ότι ο καιρός θα περάσει γρήγορα. Έ…
Η Ικαρία είναι ένα μοναδικό νησί, όπως πολλά από τα ελληνικά νησιά. Μαζί με τον άντρα μου το είχαμε επισκεφτεί αρκετές φορές, και τα τελευταία χρόνια είχε γίνει ο αγαπημένος μας καλοκαιρινός προορισμός.
Κάποιον Νοέμβρη πριν από πέντε χρόνια, αποφάσισε να πάει μόνος του στο νησί για να βοηθήσει στα οικονομικά μας μαζεύοντας ελιές. Μου είπε να κάνω λίγη υπομονή και ότι ο καιρός θα περάσει γρήγορα. Έμεινα πίσω, περιμένοντας όπως η Πηνελόπη τον Οδυσσέα…
Μια επίσκεψη που έγινε μόνιμη
Κατέβηκε στην Ικαρία, αλλά από τότε δεν έχει επιστρέψει. Φαίνεται ότι η ζωή εκεί τον έχει μαγέψει, καθώς βρίσκει πάντα κάποιο λόγο να καθυστερεί την επιστροφή του. Μου εξηγεί ότι απολαμβάνει την αγροτική ζωή, ότι του αρέσει να δουλεύει στα χωράφια και να δοκιμάζει τα τοπικά καριώτικα κρασιά. Όσο για την επιστροφή του, πάντα υπάρχει κάτι που τον κρατάει λίγο παραπάνω.
Συνεχείς «ενθύμια» από το νησί
Επικοινωνούμε συχνά, και μου στέλνει λάδι και σαπούνια που φτιάχνει ο ίδιος εκεί, αλλά τι να τα κάνω; Κάθομαι μόνη, με την καρδιά μου να παραμένει γεμάτη από αναμνήσεις, αλλά άδεια από την παρουσία του. Ακόμα και το μέλι από τον Αθέρα που μου στέλνει δεν μπορεί να απαλύνει τη μοναξιά μου.
Πώς να τον φέρω πίσω; Ή μήπως δεν πρέπει;
Δεν θέλω να τον πιέσω να γυρίσει πίσω με το ζόρι. Η απόφαση είναι δική του, όμως νιώθω χαμένη ανάμεσα στην επιθυμία να τον ξαναδώ και την κατανόηση που νιώθω για την αγάπη του προς το νησί. Τι να κάνω;
Χρύσα